នៅពេលដែលពួកយើងបានធ្វើដំណើរទៅដល់ស្ថានីយ៍កាសែតមួយដែលមានឈ្មោះថា Cambodia daily .
ពួកយើងបានជួបជាមួយនិងលោក keven្dol មកពីប្រទេស Island Irrland គាត់ធ្លាប់ធ្វើការនៅ
សាលាបច្ចេកទេសដុនបូស្កូ នៅឯសហរដ្ឋអាមេរិចហើយគាត់មកកាន់ប្រទេសកម្ពុជាយើងនៅក្នុងឆ្នាំ១៩៩៣ ។
ហើយគាត់មកដល់សព្វថ្ងៃនេះមានរយៈពេល១៥ឆ្នាំហើយ ចំពោះស្ថានីយ៍សារព័ត៌មាននេះមានតែមួយទេនៅក្នុងទី
ក្រុងភ្នំពេញខណៈពេលដែលលោកបានបង្កើតស្ថានីយ៍នេះឡើងគឹចង់អោយមនុស្សទាំងអស់ដឹងពីរឿងរ៉ាវដែលបាន
កើតឡើងទាំងក្នុង នឹងក្រៅប្រទេស ។ រួចហើយកាត់ក៏នាំពួកយើងអោយស្គាល់លោកគ្រូម្នាក់ដែលជាអ្នកជំនួយ
ការផ្ទាល់របស់គាត់ ។ អ្នកជំនួយការរបស់គាត់បានណែនាំពួកកយើងបន្ថែមទៀតដែលទាក់ទងទៅនិងការងាររបស់
ថែមទាំងជួយពន្យល់ប្រាប់ពីរបៀបការងារជាអ្នកកាសែត តើវាជួបនិងឧបសគ្គ ឬរឿងលំបាកយ៉ាងណាខ្លះចំពោះ
អ្នកកាសែតនោះ ? គាត់ក៏បន្តទៀតថាការងារជាអ្នកកាសែតទោះបីរឿងរ៉ាវនោះលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយក៏យើងត្រូវ
តែយកព័ត៌មាននោះអោយបានទោះត្រូវយកដោយវិធីណាក៏ដោយ ។
Thursday, February 5, 2009
Monday, February 2, 2009
មជ្ឍមណ្ឌលបុប្ផាណា
បន្ទាប់ពីទស្សនះកិច្ចសិក្សាអស់ជាច្រើនម៉ោងមក ហើយមជ្ឍមណ្ឌលចុងក្រោយដែលក្រុមសិស្សផ្នែកទំនាក់ទំនងសង្គមយើងបានចូលនោះគឺ មជ្ឃមណ្ឌលបុប្ផាណា ។
យើងបានជួបសំភាសន៏ជាមួយ លឹម សុភាន ដែលជាអ្នកវិភាគមួយរូបប្រចាំនៅមជ្ឃមណ្ឌលបុប្ផាណា។ តាមសម្តីរបស់លោក លឹម សុភាន អ្នកវិភាគនៅមជ្ឍមណ្ឌល
នេះបានមានប្រសាសន៏ថា ៖
មជ្ឃមណ្ឌលបុប្ផាណា មានឈ្មោះពិតប្រាកដថា មជ្ឍមណ្ឌលធនធានសោតទស្សន៏បុប្ផាណា ដែលជាមជ្ឍមណ្ឌល៖
· ប្រមូលនូវឯកសារគ្រប់ប្រភេទនិងរូបថតទាំងឡាយដែលបន្សល់ពីសម័យសង្រ្គាមប្រល័យពូជសាសន៏ ដែលឯកសារនោះមាននៅបរទេស និងជាពិសេសនៅប្រទេសកម្ពុជាយើង
· រក្សាទុកនូវរាល់និងការពារឯកសារទាំងអស់ដែលបានប្រមូលពីគ្រប់ទឹសទីនោះ ព្រមទាំងតំកល់ទុកជាឯកសារសំរាប់ក្មេងជំនាន់ក្រោយ
· ផ្សព្វផ្សាយដល់ប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់ឱ្យចងចាំនិងយល់អោយកាន់តែច្បាស់ពីសម័យកាលដ៍សែនឈឺចុកចាប់ ជាពិសេសដល់ប្អូនៗជំនាន់ក្រោយពីសកម្មភាព ។
បុប្ផាណា ជាឈ្មោះនារីម្នាក់ដែលស្លាប់នៅក្នុងគុកទួលស្លែង ហើយជាវិរះនារីអង់អាចក្លាហានហ៊ានប្រឆាំង តវ៉ានឹងអង្គការ តែទីបំផុតនាងក៌ស្លាប់ក្នុងគុកនោះទៅ ។ ដូច្នេះ ទើបមជ្ឍមណ្ឌលយកឈ្មោះនាងបុប្ផាណាមកដាក់ជា មជ្ឃមណ្ឌលសោតទស្សន៏បុប្ផាណា គឺមានបំណងចង់ បន្សល់អ្វីៗ ពីអតីតកាលដល់អ្នកជំនាន់ក្រោយឱ្យស្គាល់និងផ្តល់នូវធនធានសោតទស្សន៏ដល់ពួកគេតែប៉ុន្នោះ ។
មជ្ឍមណ្ឌលធនធានសោតទស្សន៏បុប្ផាណា បង្កើតនៅខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧៨ និង បើកសម្ភោធន៏កន្លែងថ្មីនៅថ្ងៃទី ៤ ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ២០០៦ ដែលមាន លោក ប៉ាន រឹទ្ធី ជាប្រធាន រួមជាមួយលោក ឡូ ផាន់មករា ។ ដែលមជ្ឍមណ្ឌលមានទីតាំងនៅ ផ្លូវ ៦៤ សង្កាត់ បឹងរាំង ខ័ណ្ឌដូនពេញ រាជធានីភ្នំពេញ។
ទូរស័ព្ទលេខៈ 855 (0) 23 992174
E-mail: communication@bophana.org
Website: http://www.bophana.org
អាចទំនាក់ទំនងទៅលោក ប៉ាន រឹទ្ធី ផ្ទាល់តាមរយះ Tel: 855 (0) 12 733929
ស្រង់ពាក្យសម្តីរបស់លោក ប៉ាន រឹទ្ធី ដែលជាប្រធាននៃមជ្ឍមណ្ឌល តាមវែបសាយអ៊ីនធើណែត ត្រង់ឃ្លាដែលលោកមានប្រសាសន៏ថា អ្វីៗដែលខ្ញុំបានប្រមូលថែរក្សាទុ
កនេះ វាជាភស្តុតាង ជានិមិត្តរូបសំរាប់ពួកយើង ព្រោះខ្មែរក្រហមមិនត្រឹមតែសម្លាប់មនុស្សប៉ុន្នោះទេ ប៉ុន្តែពួកវាបានបំផ្លាញអត្តសញ្ញាណ ហើយនិងការចង់ចាំ ។ គាត់បានបន្តទៀតថា មជ្ឍមណ្ឌលនេះមិនតែលើកអំពីរឿងខ្មែរក្រហមប៉ុន្នោះទេ អ្នកដឹងហើយថា ការចងចាំគឺជាភាពឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំង
សំរាប់ពួកយើងអស់រយះពេល ជិត ៤ឆ្នាំក្នុងសម័យនោះ ហើយពួកវាបានបំផ្លាញអ្វីៗគ្រប់បែបយ៉ាងស្ទើរគ្មានសល់។ សព្វថៃ្ងនេះប្រទេសរបស់យើងជាប្រទេសដែលមានក្មេង ៧០% ក្រៅពីនេះអាយុក្រោម ២៥ឆ្នាំ ហើយក្រោមនេះទៀតគ្មានអ្វីស្ទង់ទេ ។ ខ្ញុំគិតថារូបភាពនិងសំលេងអាចផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវចំនុចយោងខ្លះ ដើម្បីជាអត្តសញ្ញាណនិងជាប្រវិត្តិសាស្រ្តរបស់ពួកគេ ។
លោក ប៉ាន រឹទ្ធី បានជួបលោក វ៉ាន់ ណាត ក្នុងឆ្នាំ ១៩៩១ ពេលចាប់ផ្តើមថតខ្សែរភាពយន្តជាមួយគាត់ ។
បច្ចប្បន្ននេះនៅមជ្ឃមណ្ឌលមានបុគ្គលិកចំនួន ៣០នាក់ ដែលស្ថិតនៅផ្នែកខុសៗគ្នា ដូចជាផ្នែក៖
1. ផ្នែកពត៏មានវិជ្ជា
2. ផ្នែក Audio សោតទស្សន៏
3. ផ្នែកស្រាវជ្រាវ និង វិភាគ
4. ផ្នែកទំនាក់ទំនង
5. ផ្នែករដ្ឋបាល…
មជ្ឃមណ្ឌលនេះបានជំនួយមកពី នាយកដ្ឋានភាពយន្ត (ផ្តល់ជាអគ្គារ សំភារះផ្សេងៗ…) ធនាគារ ANZ ហើយជាពិសេសនោះបានមកពីបរទេស ( បារាំង ) ផ្តល់ជាថវិការ និង ធនធានមនុស្សសំរាប់មកអប់រំនិងបង្រៀនដល់បុគ្គលិករបស់មជ្ឍមណ្ឌល ៕
មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជាសាធារណៈ
នៅពេលដែលពួកយើងធ្វើដំណើរទៅដល់មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជាសាធារណៈ គឺបានជួបជាមួយនិងលោកគ្រូ
តារា ដែលជានាយករងប្រចាំនៅមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជាសាធារណៈនោះហើយមជ្ឈមណ្ឌលនេះបានបង្កើត
ឡើងនៅឆ្នាំ១៩៩៥ ហើយគាត់បានប្រាប់ដល់ពួកយើងអំពី របបប្រលៃពូជសាសន៍នៅប្រទេសកម្ពុជា ។
អស់រយៈពេលកយ៉ាងយូដែលមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជាសាធារណៈរបស់គាត់បានប្រមូលឯកសារប្រមាណជា
៨០០០០០ទំព័រ មានតួរលេខឯកសារ ៦០០០រូបថត ហើយប្រមូលបានភស្តុតាងជាក់ស្តែង ២០០០០អត្តបទ ចំនួន
គុគ១៨៦គុគ មូលដ្ឋាន៨១កន្លែង សាក្សី៨៤០០០ បទសម្ភាសន៍នៅឆ្នាំ១៩៩៨អង្គការបានបញ្ជូនអ្នកជំនាញ៣នាក់
មក ។ តុលាការបានទទួលពាក្យបណ្តឹងចំនួន២០០០ពាក្យបណ្តឹងហើយសម្តេចអគ្គមហាសេនាបដិតេជោហ៊ុនសែន
និង នររោត្តមរណឫទ្ធិ បានស្នើរទៅកាន់អង្គការសហប្រជាជាតិអោយធ្វើការកាត់ទោសខ្មែរក្រហមហើយត្រូវ
ចំណាយលុយចំនួន៥៤លានដូល្លា សំរាប់ដំណើរការកាត់ទោសខ្មែរក្រហម មានរយៈពេល៣ឆ្នាំ ។ ហើយតុលាការអាចមានប្រជាពលរដ្ឋត្រឹមតែ៥០០នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលចូលរួមបានក្មុងការកាត់ទោសហើយអង្គការUSAID
បានជួយថវិការចំនួន២លាន់ដូល្លា ។